Onlangs verscheen er op Facebook een poll van een (bevriende) coach. De vraag was of je gebruik zou maken van gratis coaching.
Het grootste deel van de respondenten gaf aan daar gebruik van te maken. Uiteraard heb ik ook gereageerd en aangegeven daar graag gebruik van te willen maken. Logisch toch? Ja voor mij wel.
Ik ken de persoon goed en weet dat het een zeer goede coach is en, niet onbelangrijk, een fijn mens.

Er waren ook reacties van mensen die daar geen gebruik van wensten te maken. De redenen waren o.a. dat je jezelf niet serieus zou nemen als je een gratis traject weg zou geven, iets met waarde, mensen willen er wel graag voor betalen om geholpen te worden met hun problemen.

En met dat laatste heb ik nu wat problemen… Waarom? Nou, er zijn genoeg mensen met problemen die wel willen maar niet kunnen betalen.

Binnen onze eigen praktijk merken we dat ook. We organiseren regelmatig inloopdagen of kennismakingsworkshops. Deze dagen zijn laagdrempelig om een eerste kennismaking met het coachen met paarden te ervaren. Het programma van een inloopdag bestaat uit een kort voorgesprek en een verkorte sessie bij de paarden. De kennismakingsworkshops zijn uitgebreider en de kosten daarvoor zijn € 35,-.
De inloopdagen zijn altijd op afspraak om ook dan volledige privacy te kunnen garanderen. Wanneer mensen ons bellen en horen dat het gratis is, krijgen we nog wel eens de opmerking: dan kom ik maar niet want een vervolg kan ik niet (volledig) betalen.
Ons antwoord? Kom en kijk eerst maar eens of het wel iets voor je is, coaching met paarden. We  werken o.a. veel met mensen met trauma’s en de reacties zijn vrijwel altijd positief. Vaak ervaren ze voor het eerst dat ze mogen zijn wie ze zijn, er wordt niet geoordeeld. Ze vinden troost bij de paarden.
Dat is alvast stap 1. Ze hebben ervaren wat de paarden voor ze kunnen doen. Dan het vervolg…

Als mensen bij het eerste gesprek hebben aangegeven dat een traject er financieel niet inzit, gaan we kijken wat we dan kunnen doen. Wat kunnen ze bijvoorbeeld wel betalen, welke tussenpozen houden we aan of wat kunnen ze in ruil doen voor een sessie, dus met gesloten beurzen.
Als er geen mogelijkheden zijn maar we merken dat de paarden wel het verschil kunnen maken, bieden we toch een traject aan. We vinden dat we dat verplicht zijn, mede gezien onze visie en missie. Als vrijwilligerswerk.
Het coachen met paarden heeft veel impact op mensen. In een eerste sessie maak je veel los en wij vinden het niet altijd verantwoord om het dan daar bij te laten.
Op deze manier hebben we al een aantal mensen verder kunnen helpen. En nee, we leveren dan geen minder werk. We nemen nog steeds gewoon de tijd die nodig is en het aantal sessies dat nodig is.

Gelukkig verkeren wij in de omstandigheid dat we het op deze manier kunnen doen. Het doet echter niets af aan ons gevoel van (eigen) waarde of de kwaliteit van ons werk of dat we onszelf of de coachee niet serieus nemen. Soms lopen dingen in het leven anders dan je graag zou willen.
Ik denk dat we onszelf juist serieus nemen om het op deze manier te doen. Ik ben geen coach geworden om (snel) geld te verdienen, ik wil mensen echt verder helpen.
Uit eigen ervaring weet ik hoe fijn het is als je af en toe je verhaal mag doen zonder dat je meteen veroordeeld wordt. Dat je de kans krijgt om dingen anders te gaan zien en doen. Dat heeft in mijn ogen helemaal niets met geld te maken. Het belangrijkste voor ons is: wat zegt ons gevoel? Als ons gevoel ‘ja’ zegt dan doen we het.

En ja, ik snap ook wel dat er geld verdient moet worden en dat doen we ook maar dit vinden wij net zo belangrijk.