In een eerder blog heb ik al verteld dat we mensen met PTSS begeleiden en wat dat voor hen kan betekenen. In dit blog een verslag van zo’n sessie.

Op een mooie dag kwam X bij ons voor een sessie met de paarden. Wij begeleiden X al een tijdje in verband met PTSS klachten.
Hij heeft veel baat bij de coaching met de paarden. Vooral het ‘zijn’ bij de paarden geeft rust en ontspanning.
Deze keer gaf hij aan wat minder in z’n vel te zitten door een gebeurtenis de avond ervoor. Deze gebeurtenis had nogal wat impact gehad waardoor hij de spanning nog in zijn lijf voelde.

Nadat hij z’n verhaal heeft gedaan, gaan we naar de paarden op het land. De groep op het land bestaat uit 4 paarden: Nirvana, Willem, Amadeus en Diego.
Bij voorgaande sessies zocht X vooral rust en was het voldoende om bij de paarden te zijn. Vooral met Willem is er een speciale connectie.
Nu was dat voor zijn gevoel anders. Vooraf hadden we al aangegeven dat de paarden anders en onrustiger gedrag konden laten zien. Paarden reageren nu eenmaal op de gemoedstoestand van degene waar ze mee in aanraking komen. In dit geval was dat iemand die nog vol emotie zat en spanning met zich mee droeg.
En gelukkig maar dat we dit vooraf verteld hebben. De paarden, en dan met name Willem, waren erg onrustig en elkaar achterna aan het jagen.
De meeste onrust was er tussen Willem en Amadeus. Op een bepaald moment dreef Willem Amadeus bijna door het draad.
Nirvana en Diego vormden een afscheiding, ter bescherming, tussen ons en de andere 2.
X herkende dit vanuit eerdere situaties: geen kant meer op kunnen (het in een hoek drijven van Amadeus door Willem) en geen hulp of steun (kunnen) krijgen van anderen.
Hierna joeg Willem de andere 3 richting de (afgezette) longeercirkel. Helemaal aan de andere kant van het land. Eenmaal in de longeercirkel werden ze weer wat rustiger, hoewel nog altijd erg alert. Willem bleef als soort van wacht bij de uitgang staan, met z’n blik gericht op ons. Wachtend op…?
Ook dit was zeer herkenbaar: het bracht X terug in de tijd waar de enige veilige haven een kleine afgesloten ruimte was.
Nadat dit en zijn gevoelens hierover waren uitgesproken, kwamen de paarden in beweging. Aarzelend en erg op hun hoede kwamen ze onze kant weer op.
Willem liep weer voorop en stopte plotseling. Toen X op mijn vraag: wie of wat moet je toelaten, het antwoord gaf, was dit voor Willem het signaal om rechtstreeks, zonder verdere aarzeling, naar X toe te lopen.
Er was nog even contact tussen Willem en X maar al snel ging de kudde weer zijn eigen gang. Zowel Willem als X gaven aan dat het zo goed was.

X ging naar huis zonder de spanning en emoties in z’n lijf en het inzicht in wat hij moet toelaten.

Vooral dat laatste is erg belangrijk en weer een stap in de goede richting.

Dit is wat een sessie met paarden voor mensen kan doen.